In 2007-2008 was Haspengouw in de ban van de Eén-serie ‘Katarakt’. De scenarioschrijver, Geert Vermeulen, logeerde enkele dagen in ’t Wijngaardhof. Kamer Tijm diende als uitvalsbasis en inspiratiebron voor het Katarakt-verhaal. Geert interviewde mensen uit de fruitwereld. Ook bezocht hij ons fruitbedrijf en ging hij informatie inwinnen bij Gaston, de collega en neef van mijn man Jos.

Na de serie kwamen vele toeristen jarenlang naar Haspengouw afgezakt om de locaties die er in voorkwamen, op te zoeken. Een aantal van die locaties liggen op een 3-tal km van onze hoeve. Ook nu nog vragen gasten regelmatig naar die plaatsen. Het huisje in de boomgaard – de kersentoren – in Borgloon (foto 1), waarin een van de  hoofdrolspelers Frank het leven liet, werd kort na de serie bewust omvergegooid. In augustus 2016 was de heropbouw van dat torentje een feit (foto 2). Het ligt in de buurt van het ondertussen alom bekende – zelfs tot in China! – doorkijkkerkje (foto 3). Dit kerkje was in 2014 het gebouw van het jaar. En volgens de Britse krant The Guardian het mooiste plekje van België! Anno 2019 is dit kerkje nog altijd een enorme trekpleister voor toeristen en cultuursnuivers. En al mijn gasten zakken af naar Borgloon om dit merkwaardig gebouw te bezoeken, en het landschap te lezen tussen de lijnen. Reading between the lines.

Foto: Paul Heyvaert

Je kan beide monumenten bewonderen tijdens een van de prachtige landschapswandelingen rond Borgloon (Greenspot Grootloon), of tijdens de kunstroute van Pit. Dat is een project van Z33 – huis voor actuele kunst. Pit brengt kunst in open ruimten van Borgloon en Heers.

Foto 1: de kersentoren vóór de Katarakt-serie: uit dS van 19 maart 2008.

Foto 2: de kersentoren ligt op privéterrein, in een boomgaard. Je kan hem alleen vanop afstand zien.

Hoofdrolspeler Frank werd vertolkt door acteur Marc Van Eeghem. Hij overleed in december 2017. Op 20 november 2018 vroeg ik Geert of ik een kort verhaal over hem op mijn site mocht vertellen. Ik stuurde hem nog enkele andere verhalen mee.

Zijn reactie: “Dag Maryse. Bedankt voor je mooie verhalen-mail. Het is een plezier om te lezen hoe positief je in het leven staat, hoe liefdevol je je gasten ontvangt (dat heb ik zelf mogen ervaren), hoe je met sommigen onder hen een langdurige relatie opbouwt, hoe jullie mooie dingen met elkaar delen en elkaar inspireren. Weet dat ik het Wijngaardhof destijds met veel zorg heb uitgekozen. Om mijn research voor Katarakt te doen, mocht ik uit het grote aanbod van de toeristische dienst eender welk adres kiezen. De beschrijving en de foto’s van het Wijngaardhof trokken me meteen aan, eigenlijk was mijn keuze snel gemaakt, ik heb er nadien geen seconde spijt van gehad.

Je verhaal over de laatste vakantie van Herman ontroerde me. Mooi hoe je iemands levenseinde kleur hebt gegeven en daar vooral zelf dankbaar om bent. Dat verhaal kwam extra bij me binnen, omdat je het verhaal daarvoor van alle Katarakt-medewerkers uitgerekend Marc Van Eeghem vermeldde. Marc was een goeie vriend van mij, we hebben vier jaar samen op de toneelschool en op kot gezeten. Ook nadien zagen we elkaar geregeld, o.a. bij Katarakt werkten we ook samen.

Een paar weken voor zijn overlijden is Marc nog getrouwd. Een intiem feest op zijn appartement met Marc die na een tijdje op zijn ziekbed ging liggen en daar in kleine groepjes familie en vrienden ontving. Zijn begrafenis in de Bourla was grandioos, met op groot scherm een fragmentje Katarakt erbij, en als hoogtepunt een van zijn zonen die kort en krachtig zei: ‘Papa, je hebt veel mooie rollen gespeeld, maar je mooiste rol was die van vader.’

Marc zijn doodsprentje staat op mijn bureau. ‘Still crazy after all these years’ is de enige tekst die er op vermeld staat. Dat klopt als een bus. Marc was inderdaad prettig gestoord en vanop zijn foto kijkt hij ons voor eeuwig met een warme en guitige glimlach aan. Op sombere momenten is die foto voor mij een troost en steun. Hoe flikt hij het toch, denk ik dan, zelfs nu nog slaagt hij erin om zijn gulle warmte met ons te delen.

Waarom ik dit schrijf? Omdat jouw boek gaat over verbondenheid en Marc via zijn rol in Katarakt voor eeuwig met het prachtige Haspengouw verbonden is. En omdat iedereen die de kersentoren bezoekt mag weten dat Marc niet alleen een geweldig acteur, maar ook een prachtkerel was. Bedankt dat je mij de kans geeft om Marc via deze weg nog even te gedenken, Maryse.

Veel succes nog met je boek en hartelijke groet,

Geert”

Geert nam nadien nog contact op met Kristel, de vrouw van Marc. Voor Kristel is het helemaal goed dat ik over Marc vertel. Dank je Kristel voor je toestemming.

Toen ik de reactie van Geert las, was ik even van mijn melk … Diep vanbinnen had ik wel gehoopt dat hij zou meewerken, maar zo’n warme reactie had ik helemaal niet verwacht. Tegelijk merkte ik bij mezelf: “Maryse, je bent geslaagd in je opzet … Onbewust heb je werkelijk iets losgemaakt, en de verbondenheid is sterker dan voorheen.” Het geheel geeft me een fijn gevoel: een geluksmoment!

Nog even over positief in het leven staan, zoals Geert het formuleert. Begga D’Haese heeft me bestoven met die microbe. (Lees: het verhaal ‘Beeldhouwen’.) Positief in het leven staan is een manier van leven … Ik heb daar bewust leren voor kiezen, en op de duur wordt kiezen voor positivisme een automatisme, net zoals autorijden een automatisme wordt.

Zou het een verschil maken, als meer mensen bewust voor het positieve kozen?