Begin mei 2018.

Ik verwelkom Gaby en Koen. Het valt me meteen op dat Koen, in vergelijking met het merendeel van mijn andere gasten, met pak en zak geladen is. Ik kan het niet laten en zeg: “Jij bent goed geladen!” Hij beaamt: “Ja, ik heb wat materiaal meegebracht. Ik wil foto’s nemen van de Melkweg.” Ik frons de wenkbrauwen en denk: “Hoor ik dit goed … foto’s van de Melkweg nemen?” Mijn interesse is onmiddellijk geprikkeld: “De Melkweg fotograferen … hier in Haspengouw … hier op de hoeve? Het lijkt me wel spannend en uitdagend.” Ik ben nieuwsgierig … Nooit eerder ontmoette ik iemand die zo uitdrukkelijk de sterrenhemel wilde fotograferen.

In 2011 volgde ikzelf bij Natuurpunt een korte cursus natuurfotografie. En tijdens mijn opleiding tot lerares aardrijkskunde werd ik al een beetje ingewijd in de wereld van de sterren. Daardoor fascineerde het mij nog meer de Melkweg op de gevoelige plaat te zien vastleggen.

Koen: “Rond Brussel is er te veel lichtvervuiling. Daar is het niet mogelijk om foto’s van de Melkweg te nemen.” Ik dan weer: “Misschien wil jij ooit wel het noorderlicht fotograferen?” Hij: “Dat heb ik al gedaan, samen met 3 vrienden!” Mijn hart begint sneller te kloppen … “Wauw, dat zal zeker een fantastische ervaring geweest zijn! Wil je erover vertellen?”

En Koen vertelt:

“We trokken met z’n vieren naar IJsland. De eerste dagen hadden we pech. Geen noorderlicht te zien! We waren licht ontgoocheld. We borgen het materiaal dan maar onverrichter zake op. Net toen alles weer in de auto lag, kon een van de vrienden het niet laten om nog eens poolshoogte te nemen. Hij riep: “Jongens … snel weer uitladen … we hebben geluk!” Magische lichtsluiers dansten door de lucht en deden de hemel groen en paars oplichten. Elke IJslandreiziger droomt ervan dit luchtspektakel eenmaal in zijn of haar leven te vereeuwigen.”

Ik slaak een diepe zucht van opwinding, ben helemaal mee in het verhaal: “Dat was toch een moment om euforisch te worden.“ Koen knikt. Hij belooft mij later enkele foto’s te tonen. Dit korte, boeiende kennismakingsgesprek maakt me blij. Ik voel mijn energie stromen …

Nacht 1

Het weer zit mee. De hemel is helder. Koen zoekt een plek in de omgeving uit om de sterrenhemel te fotograferen. De eerste poging is helaas geen succes. Lichtvervuiling van de omringende steden gooit roet in het eten.

Nacht 2

Voor een tweede poging stalt hij zijn materiaal uit in het binnenhof. Eerst geeft hij zijn ogen een kwartier de tijd om zich aan te passen aan de duisternis. Daarna begint het echte werk. Ondertussen is Lowie, onze jongste zoon, wakker geworden door lichtgeflikker in het binnenhof: de zaklamp van Koen, de grote lamp onder het poorthuis, die automatisch aanspringt … In paniek belt Lowie zijn vader en zegt dat er inbrekers op het hof zijn. Jos stelt hem gerust en vertelt over de bijzondere nachtelijke bezigheden van onze gast. De volgende morgen verneem ik van Koen dat zijn tweede poging wel succes heeft gekend: “Ik ben best tevreden over de foto’s, ook al zijn ze kwalitatief niet te vergelijken met de foto’s die ik van de Melkweg nam, toen ik in de Elzas verbleef.”

Ik ben erg benieuwd naar zijn creaties. In de namiddag toont Koen mij – met enige fierheid – die prachtige foto’s van de Melkweg in de Elzas. Ze leken rechtstreeks uit een kwaliteitsvol natuurmagazine te komen! Ik ben ook getuige van het lichtspel in het hoge noorden! Op foto weliswaar, maar toch …

Koen is al decennia met fotografie bezig – louter als hobby – maar wel intens en tot in detail. Noem het gerust perfectionisme. Van Gaby kreeg hij ooit een cursus fotografie cadeau. Voor Koen is goed niet goed genoeg.  Hij zet graag een werk neer dat tot in de puntjes verzorgd is.

Koen: “Thuis werk ik de foto’s die ik hier neem, verder af.” Ik: “En jij beweert dat je maar een hobbyfotograaf bent! Jij bent veel te bescheiden … je foto’s zijn wel van een hoog niveau! Zo perfect afgewerkt. Je werk kan tippen aan dat van een beroepsfotograaf!” Koen glundert.

Ik weer: “Heb je nooit de ambitie gehad om een boek samen te stellen met je prachtige foto’s?” Koen: “Neen, die plannen heb ik voorlopig niet.” Ik: ”Blijf fotograferen, en beleef vooral plezier aan je nachtelijke opnames!”

Op 16 september 2018 stuurt Koen mij een mail met als bijlage 2 bijzondere foto’s. Met zijn toestemming deel ik zijn mail met jullie.

“Beste Maryse

Begin mei logeerden mijn echtgenote en ikzelf een paar dagen op de Wijngaardhoeve. Misschien herinner je je nog dat ik ’s nachts op de binnenkoer foto’s maakte (jullie zoon dacht nog dat er een inbreker rondsloop …). Uiteindelijk heb ik wat tijd gevonden om de foto’s te verwerken. Het resultaat zie je als bijlage.
Het was werkelijk een prachtige sterrenhemel op dat moment. Ik raad iedereen aan om regelmatig bij helder weer eens een tijdje naar de sterren te kijken. Dan besef je dat we maar een deeltje zijn van een immens groot geheel. En dat we ons gelukkig mogen prijzen dat we dit kunnen bewonderen. De foto met de sterrensporen geeft heel goed weer wat de tijd met ons doet. We merken het niet, maar de aarde blijft (gelukkig) draaien.
Ik hoop dat je blij bent met de foto’s. Wij hebben alleszins genoten van ons verblijf.
Met vriendelijke groeten,
Koen (en Gaby)

Natuurlijk ben ik blij met deze unieke foto’s, genomen in ons binnenhof! Ik dank Koen: “Zoveel sterren aan het firmament! De foto met de sterrensporen is apart, en stemt tot nadenken.”

Bedankt dat ik jouw creaties met anderen mag delen. Jij inspireert zeker mensen om meer naar de sterrenhemel te kijken en zich tegelijk te verwonderen over hoe mooi die wel is. En dat wij daar maar een piepklein deel van uitmaken … Ik prijs mij alvast gelukkig dat ik dit natuurfenomeen kan bewonderen.

In december 2018 stuurt Koen nog een korte mail. Hij maakt er mij op attent dat je nooit mag flitsen, als je foto’s van de sterrenhemel maakt. Later op het jaar slaagt hij erin om (in De Vogezen) de Melkweg mooi in beeld te brengen. Met als kers op de taart een reuze vallende ster op foto. Koen blijft me met zijn unieke foto’s verwonderen en boeien. Ik kan er minutenlang naar kijken … Ik word er echt stil van.

Telkens als ik nu naar de hemel kijk zie ik veel meer sterren dan vroeger. En … ik voel me dan verbonden met Gaby en Koen. En met het heelal!

Ik miste nog een foto van het noorderlicht … In mei 2020 krijg ik van een bevriend koppel een foto van de magische groene lichtsluiers, genomen in Noorwegen (de lyngen alpen; in de buurt van Tromso). Ik ben in de hemel! Ook krijg ik de toestemming om hun creatie met jullie te delen, waarvoor dank. Geniet samen met mij van dit bijzonder luchtspektakel.

foto Melissa Sypels

En zie jij ook zoveel sterren als ik zie? Als ik naar deze foto kijk, moet ik weer toegeven dat ik inderdaad maar een heel klein deel van een immens groot geheel ben! Ik prijs me gelukkig zoveel moois te kunnen bewonderen. En met mijn groot inlevingsvermogen waan ik mij nu in de hemel!